استایلینگ از واژه “style” به معنی سبک و روش گرفته شده است، که طراحی و شخصیت دادن به فرد، برند، رویداد، کالکشن، کت واک، مجله یا برنامه تلویزیونی را شامل می شود.
استایلیست شخصی است که شغل اش استایلینگ است و می توان گفت: همان کارگردان هنری مد می باشد، کسی که کارش هدایت مد در یک مسیر مشخص و معنادار است. او باید بتواند عناصر یک سبک را به خوبی در کنار هم مونتاژ کند و در نهایت به ایده آل ترین حالت ممکن دست پیدا کند. او فردی مهم در فرآیند خلق تصویر تلقی می شود که به هیچ دیدگاه خاصی وابسته نیست.
استایلیست شخصی است که تفکرش مبتنی بر دموکراسی است چرا که باید معتقد باشد: یک نوع اندام ایده آل وجود ندارد و هر شخصی می تواند هویتی منحصر به خود داشته باشد و آن را از طریق استایل خود به معرض نمایش بگذارد. به طور ساده می توان گفت که مسئول انتخاب لباس و ظاهر کلی افراد است.
استایلینگ در عین حال که بیانگر نوعی دموکراسی است، نوعی بار اشرافی و تجملاتی را هم با خود به همراه دارد، چرا که فرق بسیار زیادی است بین افرادی که لباس هایشان را بر تنشان چیدمان می کنند و کسانی که فقط لباس می پوشند.

استایلیست موفق می داند که تنها مهارت عملی او مورد ارزیابی قرار نمی گیرد، بلکه ایده ها و نگرش و سلیقه شخصی و ذوق هنری و خلاقانه او نیز در هر اثری که خلق می کند دارای اهمیت است. یک استایلیست می تواند کارهای چالش برانگیزی انجام دهد که امروزه نیز بسیار رایج است مثل پوشیدن لباس زیر بر روی لباس رو، نشان دادن زنان در لباس رسمی کاملا مردانه و بالعکس پوشاندن کفش کاملا زنانه با پاشنه هایی باریک و بلند به پای مردان با تیپ و استایل های کاملا مردانه و حتی استفاده از لباس ورزشی به عنوان لباس رسمی برای مردان، مانند پوشیدن کتانی کاملا اسپورت و ورزشی با کت و شلوار مردانه و در نهایت ایده پوشاندن کامل صورت که کاملا هویت فرد را مخفی می کند که همین جسارت استایلیست ها باعث به وجود آمدن سبک و روشی در ارائه آثار و کت واک ها می شود به نام Faceless fashion، که برند های مختلفی در کت واک هایشان از این ایده استفاده می کنند.